“荣辱端知可罢呼”的意思及全诗出处和翻译赏析

yáng lù shì yǐ pū yǔ sūn wēn sǒu chàng chóu yùn zuò shī jiàn yí yòu yòng pū yǔ
杨录事以仆与孙温叟唱酬韵作诗见贻又用仆与

dān fèng āi míng lǐng jiǔ chú, què fēi bǎo shí xià píng wú.
丹凤哀鸣领九雏，雀飞饱食下平芜。
hán chuāng yōng hè zī chén wò, jí gǔ chuān xié jiù rì qū.
寒窗拥褐兹晨卧，急鼓穿鞋旧日趋。
kè zhì qú néng láo bāo zhuó, fù chéng wǒ qǐ yù wū wú.
客至渠能劳剥啄，赋成我岂寓乌无。
shuō tiān gèng nǐ yú xī qù, róng rǔ duān zhī kě bà hū.
说天更拟愚溪去，荣辱端知可罢呼。