“惭差素彩弄华发”的意思及全诗出处和翻译赏析

jiàn zhōng shàng yuán yǐ yǔ xuě bài xuán dēng yǐ guó yōu bà xíng lè pū yòu yǐ lǎo
建中上元以雨雪败悬灯以国忧罢行乐仆又以老

lǎo qù zhuī yóu gǔ yì pí, hēi tián wéi jué shuì rú yí.
老去追游骨亦疲，黑甜唯觉睡如饴。
cán chà sù cǎi nòng huá fà, yóu mèng qīng yán shì qū méi.
惭差素彩弄华发，犹梦清妍侍曲眉。
kuì shén diāo zūn fù zhū lǚ, dú yú cán xuě zhào shū wéi.
愧甚雕樽负珠履，独余残雪照书帷。
wèi fáng guǎn lǐng dōng fēng zài, guān liǔ xī méi bù yòng yí.
未妨管领东风在，官柳溪梅不用疑。